woensdag 12 december 2012

Resida is uit

Dus nu mag ik met trots de foto's en het artikel laten zien,

Het landleven van Petra en René
Authentiek wonen in
Landhuis Siberie


Niet iedereen woont in een modern, nieuw huis.
Sommigen geven de voorkeur aan een doorleefde
woning met historie. Zoals Petra en René van Landhuis
Siberie. Hun huis is even ruw als authentiek. Makelaars
zouden dit bestempelen als ‘een huis met karakter’.
Binnenkort begint een noodzakelijke verbouwing.
Wij gingen kijken in deze volstrek authentieke
woonomgeving.

 

Tekst Marek Dibicki | Fotografie Hugo de Klerk
 

Petra Bronk en René Vörgers kochten drie jaar geleden
Landhuis Siberie, in Banda’Bou. Ze woonden er toen al zes
jaar. Het is een prachtig historisch pand met daaromheen
een groot landgoed waarop zelfs twee stokoude, anonieme
graven zijn te vinden, vermoedelijk van een van de vroegere
eigenaren.
 

Jachtterein
Vanaf de Weg naar Westpunt rijden we ergens halverwege
een lange, rijk begroeide oprijlaan in. Aan het begin worden
we opgeschrikt door dreigende borden. In het Papiaments
(en even verderop in het Nederlands) worden we erop
attent gemaakt dat we een jachtterrein betreden. Gelukkig
is van daadwerkelijk rondvliegende kogels geen sprake als
wij het pad helemaal afrijden. Want we moeten aan het
eind zijn.


Karakter
Het helpt ook wanneer je hier niet terugschrikt voor
honden. Petra komt ons namelijk tegemoet met twee
enorme viervoeters die samen dik over de 150 kilo wegen.
Na wat sussende woorden worden we aangemerkt als
goedbedoelende vreemdelingen. Dan richten we onze
blik op het landhuis. Makelaars zouden dit in advertenties
omschrijven als ‘een huis met karakter’. Op het eerste
gezicht vallen vooral de oude muren op, de vergane
dakpannen en het houtwerk die redelijk urgent behoefte
hebben aan reparatiewerk en verf. Waar je ook kijkt, duidelijk
is dat zo’n beetje alles hier opknapwerk nodig heeft. Aan
de andere kant heeft de huidige conditie van het huis ook
z’n charme, zeker in combinatie met de prachtig verscholen
ligging, de rustige omgeving en de bijzondere natuur.





Vier eeuwen historie
In 1690 werd het statige Landhuis Siberie gebouwd.
Destijds droeg het de (geografisch vreemde) naam
‘Landhuis Groot Sint Joris’ en was het omgeven door
magasinas, een faktoorswoning en slavenhutten. Ruim
een eeuw later werd het omgedoopt tot Landhuis Siberie
(nadrukkelijk zonder puntjes op de e), naar de toenmalige
eigenaar Siberio Cafiero. De hutten zijn inmiddels verdwenen,
in plaats daarvan vind je op het één hectare grote
landgoed vooral veel mondi, een wei, een grote vijver (met
eenden!) en een kleiner huisje dat ‘de stal’ wordt genoemd.
De stal is recent omgebouwd tot een comfortabele doch
knusse studio met moderne gemakken en een heerlijke
porch. Het is de bedoeling dat Petra en René hier straks
tijdelijk gaan wonen tijdens de renovatie van het landhuis.
Als dat is afgerond zal de stal worden verhuurd aan

Soete invlieg
Het wonen in Landhuis Siberie is moeilijk te bevatten voor
de gemiddelde bewoner van een modern en luxe huis.
Zeker met de huidige staat van het landhuis. We zien bladderende
muren, roestplekken, losgeraakt stucwerk, slecht
sluitende deuren en zelfs een gat in de vloer. De ramen zijn
voorzien van traliewerk, maar door het (inmiddels) grotendeels
ontbreken van werkende shutters (‘een punt dat in
de renovatie meegenomen wordt’) is alles verder volledig
open. Het is binnen een komen en gaan van dieren. Van
maribomba tot suikerdiefje: ze delen het huis met Petra en
René. Positief punt: de vleermuizen die vanaf de schemering
door het pand vliegen eten veel muggen. De muizen en ratten moeten hier wel actief bestreden
worden, maar gelukkig zijn Petra en René op dat vlak aan
de winnende hand. En het moet gezegd worden: het open
karakter en de staat van onderhoud zorgen voor een heel
bijzondere, informele en vrije sfeer.





Sporen van eeuwenlang voetenwerk
In dit huis waan je je soms een paar eeuwen terug. In de
oude keuken bijvoorbeeld, met zijn vele historische details.
Zoals de vloer van IJsselsteentjes, die ooit naar hier zijn
gekomen als ballast voor de schepen. Met hier en daar
ingesleten sporen van eeuwenlang voetenwerk. Of het
gemetselde aanrechtblok zonder deurtjes. In een uitsparing
onder de hoge schoorsteen vinden we de oude oven
-Forn‘i pan- waarin eeuwenlang brood werd gebakken.
Je ruikt bijna de verse granen en het rijzende deeg. Helaas
is de oven ergens in het verleden dichtgemetseld. Na de
renovatie zal hij echter weer in ere hersteld worden.“Je kunt
er straks heerlijke pizza’s in bakken,” vertelt Petra trots.







Mandibak
Minstens zo’n mooi detail vinden we in de badkamer.
Waar ter wereld vind je nog een originele mandibak zoals
deze hier? Een mandibak werd voor de uitvinding van de
waterleiding gebruikt als watervoorraad in de badkamer.
Het lijkt een badkuip, maar het was nadrukkelijk niet de
bedoeling om er in te baden. Het water werd met een halve
kalebas over het lichaam gegoten. De mandibak hier doet
slechts dienst als ‘decoratie’ - al kun je daar door de prominente
aanwezigheid in de ruimte nauwelijks van spreken.
Ombouwen tot iets anders of verplaatsen is er helaas niet
bij; de massieve constructie moet óf in zijn geheel weg, óf
blijven staan. Begrijpelijkerwijs kiezen Petra en René voor
dat laatste. De mandibak zorgt voor een unieke sfeer in het
vertrek.
Achter de historische mandibak is ooit een douchewand
gemaakt met langwerpige tegels met een goedkoop ogende
marmerlook. Dat misstaat hier enorm. Petra raadt onze
gedachten: deze tegels gaan er straks allemaal uit. Er komen überhaupt geen tegels in de douche: de wanden
worden voorzien van glad stucwerk met een waterdichte
verflaag. Een voorbeeld daarvan zien we in de stal, waar de
badkamer mooi tegelloos is afgewerkt.


Vloeren
Wat nog meer zal verdwijnen, is een groot deel van de vloer.
De originele vloer is zoals die in de keuken: IJsselsteentjes
op hun kant tegen elkaar. In de oude keuken en de badkamer
blijft de authentieke vloer liggen; sfeer prevaleert
boven gebruiksgemak. In de galerijen aan de voor- en
achterkant van het huis, is ooit een laag beton over de oude
stenen gestort. Petra en René willen de oude stenen onder
de betonlaag vandaan toveren, maar het is niet duidelijk
of de vloer onder het beton nog compleet is. Een nieuwe,
strakke betonvloer erop storten - zoals in de stal - behoort
echter ook tot de mogelijkheden. In de slaapkamer komt
wel een betonnen vloer. Maar dan wel mooi gevlinderd en
met een ouderwetse uitstraling. In de woonkamer wordt
een nieuwe houten vloer gelegd.


Creature comforts
De informele manier van leven in dit landhuis betekent
echter niet dat de bewoners hedendaagse technologie en
creature comforts moeten missen. De hoogwaardige apparatuur
in de keuken zou niet misstaan in een professionele
keuken. Er is overal hi-speed draadloos internet. En de oude
(vermoedelijk) regenbak achter het huis is omgebouwd tot
authentiek zwembad. De oude details worden zo gecomplementeerd
door moderne technologie, zonder dat deze
ten koste gaan van de authenticiteit.




Vijver
Petra en René maken ook veel gebruik van het landgoed
rondom het huis. Ze zijn vaak te vinden bij de grote vijver
die verscholen ligt achter de struiken. Terwijl hun honden
zwemmen en spelen, kunnen ze daar uren over het water
kijken en gezellig zitten met een fles wijn en een bakje olijven.
Daarnaast zitten ze graag in de achtertuin, al dan niet
met gezelschap. Door de indeling in verschillende kleinere
zithoeken kun je er op tal van manieren heerlijk borrelen en
eten tijdens de vele mooie avonden die Curaçao kent. Als
de renovatie rond is, moet ook de voortuin als plek van ontspanning
gaan dienen. Aan een grote eettafel zal menig uur
doorgebracht worden door Petra en René en hun vrienden.
Want uiteindelijk is dat de essentie van het wonen in
Landhuis Siberie: volop genieten in een onvervalste
Curaçaose omgeving met verleden én toekomst.



Dank aan het Resida Team!

Ik ben erg blij met het resultaat.
Groet Petra

Ps. Ik kreeg de tekst vanwege de opmaak (lees mijn gebrekkige kennis van tabjes) niet anders geplaatst.