Vorderingen....

We zijn inmiddels 3 weken verder, en hebben veel gedaan. Vorig weekend is de badkamer eruit gebroken. René was eerst gestart met een moker, maar sloeg helaas hele stukken muur mee. Dus hebben we een speciale kango gehuurd. De tegels zaten goed vast in het beton. Echt vakwerk :(

 

 

Maar nu is de badkamer kaal, en kunnen we met het opbouwen beginnen.

Dit weekend hadden we een lang weekend i.v.m. dag van de vlag en is René losgegaan op de keuken, deze tegels waren geplakt met tegellijm, dus iets minder vast. Maar hier een keukenblok wat half was opgevreten door de witte mieren. Niet echt een karwijtje waar je vrolijk van wordt, we hebben alles maar direct verbrand, voordat de hele familie gaat verhuizen :)

 

 

 

En zondag heeft René met de kinderen de dakpannen van keuken en badkamer verwijderd. Het leek erop dat het houten beschot helemaal verrot was, maar het lijkt mee te vallen.

 

 

 

En terwijl de hele familie op het dak zat, heb ik mij bezig gehouden met het maken van een nieuwe hoes voor de vlinderstoel. Deze krijgt een plaatsje in de Loft of in het koetshuis.

Al met al schieten we lekker op. Tussendoor verrichten we wat snoeiwerkzaamheden, zodat de zwaar verwaarloosde tuin weer uit kan lopen, en wordt het tijd dar er puin geruimd gaat worden. Maar het gaat mooi worden, zodat er straks weer heel veel mensen een fijne en onvergetelijke vakantie kunnen doorbrengen.

Groet Petra

De aftrap van de de Loft

Afgelopen zaterdag hebben we een begin gemaakt met de Loft. De deuren opengezet, een frisse wind erdoor, en gaan met die banaan.

René is begonnen met eerst maar eens een doorgang te maken in de tuin, dan is het tenslotte ook makkelijker om de spullen die van Hugh zijn over te brengen naar het koetshuis. Waar dat straks naar toe gaat is van latere zorg. Eerst maar eens de loft.

 

Toen dat eenmaal gedaan was, zijn we naar binnen gegaan en hebben van de vide de vloerbedekking verwijderd. Een mooie houten vloer kwam eronder vandaan. De rest van de meubels nog naar beneden, dan kan daar geschilderd worden.

 

Daarna geveegd, tafel en stoelen neergezet en heerlijk een glas champagne gedronken op het nieuwe project.

 

 

 

 

En ondertussen besproken hoe de badkamer en de keuken aan te pakken. Deze moeten volledig worden gesloopt en opnieuw worden opgebouwd.

 

Zondag begon de dag iets minder. In de hoek van de loft was een soort van circustent op een podium, en die moest eruit....En toen bleek dat de vloer onder de circustent niet was afgevlakt, dus hier nog gewoon de rotsvloer.

 

 

 

 

Dat was even schrikken. Maar vooruit geen verbouwing zonder tegenslag, dus donderdag komt er een bedrijf kijken wat dit soort werkzaamheden verricht.

Kunnen wij samen mooi verder discussiëren over de inrichting van de keuken en de badkamer.

Groet Petra

 

Bijna een jaar geleden dat ik heb geschreven. In dat jaar is er best veel gebeurd. Zo zijn alle tekeningen klaar, hebben we toestemming om het oude dak van voor 1910 terug te plaatsen, en zijn er een aantal aannemers die het bestek in ontvangst hebben genomen en wachten wij op de offertes.

De voormalige stal is beter afgewerkt, er is een klein zwembadje bij gekomen en de gasten die er beurtelings in verblijven zijn vol lof. Tijd dus voor uitbreiding,

Binnen een paar maanden komt er de loft (een voormalig magasina) bij en het koetshuis.

De loft mag zich met een afmeting van ongeveer 25 meter bij 6 meter en 7 meter hoogte met recht een loft noemen. Het koetshuis is een stuk kleiner en lager 16 meter bij 4 meter, maar zal zeker niet minder gezellig worden.

Maar eerst moet er veel worden gedaan. In de loft moet er een nieuwe keuken en een nieuwe badkamer komen. De slaapkamer op de vide moet worden opgeknapt, maar de basis is goed.

Het koetshuis is meer werk. dak, vloer, keuken, badkamer vernieuwen en openslaande deuren plaatsen naar de tuin.

Deze tuin moet ook nog flink onder handen worden genomen, eerst maar eens beginnen met snoeien, en kijken wat er dan weer mooi uit gaat lopen.

Kortom, wij hebben er zin in.

Groet Petra

Het blijven kleine stapjes.....

.....maar toch komen we vooruit, al is het langzaam.

De stal is klaar, hij staat zelfs te huur, voor wie er graag zijn vakantie wil doorbrengen. We hadden gehoopt er zelf al snel in te kunnen, maar de architect is nog steeds bezig met de bestek tekeningen, er was toch meer tijd voor nodig dan we hadden ingeschat.

De stal is prachtig geworden, ik ben er stiekem best wel strots op :)

https://www.facebook.com/landhuissiberiecuracao?ref=hl

Groet Petra

We pakken het weer op.

Wat natuurlijk ook wel weer tijd werd. Het is inmiddels ruim een jaar geleden dat de stal 'zo goed als klaar' was. En dat is nog steeds zo, maar nu gaan we het echt afmaken.

Wat moet er nog gebeuren?
* een meter bestrating eromheen (bestrating is aanwezig)
* een goot tussen de stal en de aanbouw.
* de oven inbouwen en het gas aansluiten.
* en natuurlijk inrichten.

Zo dat lucht op, om het op te schrijven. Je hebt gelijk het gevoel dat je al heel veel hebt gedaan :)
In ieder geval komt vanavond de stratenmaker om te kijken en af te spreken hoe nu verder.

Wat betreft het huis, het is moeilijker dan wij dachten om een gelijkgestemde aannemer te vinden, maar ook daar zijn we druk mee doende. Het lijkt er in ieder geval op dat we een architect hebben gevonden, die zowel bij ons als bij Monumentenfonds past.

Voor nu droom ik vast verder bij foto's die voor mij de grote inspiratie bron vormen voor onze toekomstige slaapkamer.

Groet Petra

Verder onderzoek

Zoals een aantal van jullie al weten is er op Curaçao een werkgroep van archeologen die wekelijks onderzoek doet, en daar een verslag van maakt. Eerder al waren ze bij ons huis om onderzoek te doen, nu hebben ze de oude weg gelopen van Siberie naar Sint Willibrordus. Ik heb gelukkig weer toestemming om dit te mogen publiceren.

Beste Werkgroepleden en overige vrienden,

Donderdag gingen Fred, Michèle, Hetty, Eddy, Carel, Dirk en ik over het tracé van de oude weg van Siberie naar Sint Willibrordus.

We hadden toestemming van de geitenhouder Paulo om op zijn deel van de plantage Siberie te parkeren en rond te speuren.

Het eerste deel van de weg kenden we al en we wisten dat na een dikke kilometer de oude weg steeds dichter begroeid is met Wabi's en andere lastige planten.

Kijk maar op het kaartje met de track van Fred, geprojecteerd op de Werbatakaart van 1909. De weg was er toen nog helemaal.

Hij werd toen ook goed onderhouden met een keermuur aan de lage zijde die we over een grote lengte konden volgen. Naast de keermuur staan en stonden bomen. Het is nu nog steed een mooi gezicht maar hoe mooi moet het geweest zijn rond 1900 toen de weg in gebruik was.

Nu is vooral het tweede deel, na de bocht naar Sint Willibrordus toe, helemaal dichtgegroeid. De weg is daar steeds moeilijker te volgen en zonder GPS waren we zeker van het oorspronkelijke tracé afgedwaald.  

Eenmaal over de grens van de plantage Siberie loopt de weg tussen twee plantages in; Jan Kok en Sint Bastiaan (Werbataspelling). Slechts op een enkele plaats waren daarvan beide muren te zien, de rest is een tijd geleden al weggebulldozerd. De weg is daar overwoekerd met Wabi's wat de voortgang wel erg moeilijk maakte.

Over de eerst twee kilometer deden we anderhalf uur, over de laatste twee drie uur en een kwartier.

Maar bijzonder was het wel!

In Deel 2 komen weer de fotos van de natuur.

De groeten van

François.  

De geitenkoraal van Paulo
Foto Hetty

De oude weg van Siberie naar Sint Willibrordus, deel 1

Langs de oude weg groeien overal bomen.

De artefacten die we zien zijn vaak jeneverflessen of.......
Foto Fred

....kelderflessen.
Foto Hetty

Dit type glas zagen we ook vaak.
Foto Michèle

Een bijzondere steen.
Foto Fred

Maar geleidelijk aan groeit de weg vol met Wabi's en...
Foto Fred

...Palu di Lele.
Foto Fred

Andere weggebruikers zijn varkens.
Foto Fred

De weg gaat eerst recht op Landhuis San Sebastian af.
Foto Michèle

Na de bocht naar Sint Willibrordus staan er steeds meer bomen op de weg.
Foto Michèle

Dirk rust uit onder een Palu di Sia.
Foto Michèle

François demonstreerd zijn kerst cadeau, een net tegen de bijen.
Foto Carel

Een rijtje door mensen geplante cactussen langs de weg.
Foto Michèle

De weg gaat door een rooi, met Midden Curaçao gesteente.
Foto Michèle

Een gelaagd, maar zwak gesteente.
Foto Fred

Helaas vallen veel oude bomen om.
Foto Hetty

Hoever nog door deze mondi?

Het laatste deel van de weg had vroeger twee muurtjes tussen Jan Kok en San Sebastian in.
Foto Michèle

Zelfs de laatste meter is moeilijk.
Foto Michèle

Toko Williwood, vanwaar we terugkeerden naar Siberie.
Foto Michèle.

Beste werkgroepleden, dank jullie wel.

Groet en fijne week.

Petra